Blog

Od 5 marca aż do 14 marca, z okazji naszego święta 15% zniżki na wszystkie makramy.

Kod promocji to DN5-14, który podajecie w koszyku.

Pamiętajcie, że okres realizacji zamówienia trwa około tygodnia.

Od dawna oglądam na P. przeróżne wyroby z juty i niezmienne zachwyca mnie ich naturalny look. Jak pewnie daje się zauważyć, wiejskie, rustykalne klimaty to moja słabość. Postanowiłam więc wreszcie spróbować stworzyć coś z jutowego sznurka.

Na co dzień pracuję ze sznurkiem bawełnianym i jestem przyzwyczajona do jego delikatności i miękkości. Zawiązane z niego węzeły są kształtne i co ważne nie rozplatają się. Juta za to jest twarda i szorstka, miałam takie wrażenie jakby, koniecznie chciała mi zrobić na złość :). Każdy ucięty sznurek układa się w inną stronę, jakby żył własnym życiem, a węzły są krzywe i po zaciśnięciu łatwo się rozluźniają.

Wymyśliłam sobie, że zrobię makramowe pióro. Mało plecenia i proste węzły więc powinnam dać radę :). Już po zamocowaniu bocznych sznurków na rdzeniu pióra, paluchy bolały mnie jak diabli, a jeszcze okazało się, że same węzły płaskie nie wystarczą, bo się rozluźniają. Musiałam je więc zabezpieczyć węzłami tkackimi. Ten zabieg bardzo pomógł. Węzły przestały się rozplątywać a sznurki ładnie odstawały od rdzenia. Super. Wreszcie jakiś sukces na drodze udręki :).

Zabrałam się za rozczesywanie. I dopiero tu zaczęły się schody. Sznurka jutowego nie da się tak po prostu rozczesać. Trzeba go najpierw rozpleść. Każdy sznurek skręcony jest z kilku cienkich sznureczków. Ich ilość pewnie uzależniona jest od rodzaju sznurka – umie to było 5. Sznurki przyczepiają się do siebie za pomocą maleńkich włosków więc rozdzielenie ich chwilę trwa.

Rozplątane sznurki wyglądają całkiem ciekawie i można by je było tak zostawić, ale ja chciałam wiedzieć co będzie dalej, jak będzie wyglądać juta po rozczesaniu. To co się działo podczas czesania to ekstra super zjawisko :). Okazało się, że podczas czesania juty sporo się jej wyrywa i bardzo przy tym się pyli. „Pyłek” jutowy był dosłownie wszędzie. Byłam nim cała obsypana.

Niestety na moje nieszczęście spodobał mi się efekt rozczesania – moim zdaniem nie do osiągnięcia z innym sznurkiem. Brnęłam więc dalej w tym jutowym pyle. Rozczesywałam i rozczesywałam. Czy było to bardziej pracochłonne niż rozczesywanie sznurka bawełnianego, który się ciągle skręca? Pewnie nie. Ale to pylenie, sprawia że praca jest mało przyjemna.

Ten kłębek na zdjęciu poniżej, to wydarta z pióra juta. Nie wyrzuciłam jej. Może coś z niej wymyślę.

Samo rozczesanie powoduje, że sznurek staje się dość puchaty – taki troszkę jak pióropusze traw ozdobnych. Też fajnie ale piórko nie przypomina wówczas pióra lecz właśnie taką napuszoną trawę. Zaryzykowałam więc z wodą. Spryskałam pióro wodą ze spryskiwacza i delikatnie, żeby nie wyrywać już więcej juty, rozczesałam pióro na mokro.

Ku mojemu zaskoczeniu zadziałało, a po wyschnięciu sznurek nie stał się na powrót puchaty, lecz został gładki. Pomyślałam sobie wtedy: Mam cię! Ujarzmiłam cię, ty JUTO :).

Na początku pracy sznurki umocowałam na drewnianym kółku. Uznałam jednak, ze projekt wygląda za skromnie i postanowiłam zamienić kółko na trzy drewniane kijki. Teraz żałuję, że nie nagrałam filmiku z tego zabiegu, bo przydałby się na YT, jako coś w rodzaju „makamowego pogotowia”. Mogłabym pokazać, jak radzić sobie w sytuacji, gdy zmieniamy koncepcję w środku pracy, a nawet pod jej koniec. Jak dokonać delikatnych korekt, bez potrzeby większego prucia, czy zaczynania pracy od nowa.

Odcięłam sznurki zaraz poniżej kółka tak, że przy piórku został małe końcówki, te które były ukryte pod węzłem kończącym. Zawinęłam te sznurki do tyłu i za pomocą szydełka wciągnęłam je pod węzły płaskie, którymi mocowałam sznurki do piórka. Potem oddzielnie związałam kilki i nowe kółko. Końcówki sznurków od kijków przeciągnęłam znowu pod węzłami płaskimi z tyłu pióra i zawiązałam je, że się nie wyciągnęły. Potem przeciągnęłam je jeszcze pod kilkoma węzłami płaskimi i odcięłam za długie końce.

Tak wygląda piórko z nowym mocowaniem:

Zostały już tylko muszle. Po raz pierwszy ozdabiam makramę muszlami. Wykorzystałam tu muszle kauri tzw porcelanki. Przykleiłam je po prostu na gorący klej.

Podsumowując. Praca z jutą jakoś mnie nie urzekła. Sznurek drapie, jest szorstki i jest po nim dużo sprzątania. Jednak efekt jest niepowtarzalny, nie do uzyskania z żadnego innego sznurka. Sznurek jest lekko puchaty, a przy tym na tyle sztywny, że nie ma potrzeby krochmalenia, czy lakierowania. Jest też delikatnie błyszczący, co dodaje mu sporo uroku. Podoba mi się więc pewnie zacisnę zęby i jeszcze porobię coś z juty. Nawet jeśli nie połączyła nas miłość od pierwszego wejrzenia, to może warto popracować nad związkiem w imię wyższego celu 😉

Projekty indywidualne to projekty przygotowywane na specjalne zamówienia. Wzory i kolory makram są uzgadniane z klientem.

Praca nad takimi zamówieniami rozpoczyna się od rozmowy z klientem.Staram się poznać jego oczekiwania i potrzeby. Omawiamy wielkość makramy, kształt i kolory. Potem przygotowuję projekt w postaci rysunku i przesyłam klientowi do aprobaty.

Oto kilka przykładowych makram, które powstały na indywidualne zamówienie:

1.Firanka w okno kuchenne. Wymiary 220x 140. W tym przypadku klienta dostała do wyboru trzy projekty.

• 

• 

• 

2. Zestaw szaro miętowych makram. Każda o wymiarach 90×120 cm.

• 

• 

• 

• 

3. Serce uplecione na drewnianym stelażu o średnicy 50cm.

• 

• 

• 

• 

4. Makrama na ścianę o wymiarach 150×200 cm

• 

• 

• 

• 

• 

• 

5. Markama 120×110 cm

• 

• 

• 

• 

6. Makrama 90×70 cm

• 

• 

• 

• 

Wiem, że nie taka zima to nie zima, że kiedyś to były mrozy, śniegi i zawieje. Wiem, bo pamiętam :). Dzieckiem będąc zimy spędzałam na łyżwach, sankach i kuligach, ale przyszła dojrzałość życiowa i zimno zaczęło mi doskwierać :). Teraz tak jak moje kicie staram się nosa na dwór nie wystawiać, no chyba że mus.

I te moje kiciunie tak calutkie dnie spędzają. Leżą, jedzą, jedzą, leżą. Co chwilę któraś głowę uniesie, żeby sprawdzić, czy zimno już minęło, czy trzeba spać dalej.

Ja tyle leżeć nie mogę, resztki sumienia nie dają, więc napędzam się gorącą herbatą z miodem i cytryną i kręcę sznurki :).

Makrama ze sznurkiem jutowym

Juta jest sztywna i szorstka. Nie można z niej upleść misternych wzorów. Dlatego środek makramy, tam gdzie potrzebna jest precyzja, wykonałam ze sznurka bawełnianego, który jest miękki i podatny na układanie.

Sznurek jutowy posłużył mi do wykonania frędzli. Dzięki niemu makrama zyskuje naturalny, dziki charakter. Ciekawym dodatkiem jest również otoczak znaleziony nad morzem. Zbieram je za każdym razem, gdy odwiedzam Bałtyk i mam ich naprawdę sporo. Cieszę się, że się wreszcie przydały na coś kreatywnego.

Moja kicia, tak jak ja, zawsze chętnie kręci sznurki . Można powiedzieć – koleżanka po fachu. Lubi każdy rodzaj sznurka i zwisający, i motkach i pocięty na kawałki, przygotowany na frędzle :).

Rozczesywanie frędzli z jutowego sznurka, to żmudna praca, ale efekt końcowy rekompensuje wysiłek.

Makramy gotowe.

Oto jak wyszły makramy. Moim zupełnie nieobiektywnym zdaniem – są super.

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

Od dawna jestem fanką stylu rustykalnego. Proste przedmioty, nieprzeładowane zdobieniami, prawdziwe i piękne. W połączeniu z bogactwem darów przyrody umożliwiają nam stworzenie niepowtarzalnych rzeczy, jedynych w swoim rodzaju. Nie ma na świecie dwóch taki samych kamieni, takich samych gałązek, czy muszelek. Powstałe przy ich udziale przedmioty zmuszają twórcę do ciągłego poszukiwania harmonii między tym co materialne i dla ogółu pospolite, a tym co ulotne, czyli tą jedną chwilą fascynacji kolorem i kształtem, która definiuje całe dzieło.

W tym roku 2020 chcę odnaleźć właśnie taką harmonię. Z rzeczy na pozór zwyczajnych wyczarować świat ciekawy, niebanalny i niepospolity. I zaciekawić Was nim. Moim światem oplątanym sznurkiem.

W tym roku postanowiłam zacząć robić ozdoby choinkowe dużo wcześniej niż dotychczas bo już na początku listopada. Pełna wiary i nadziei, że wreszcie ze wszystkim na spokojnie zdążę, zabrałam się do pracy. Zaplanowałam sobie, że zrobię gwiazdki, aniołki i sówki. Ale w trakcie pracy jak zwykle popłynęłam. Pomysłów przybywało z każdym dniem. Zanim się obejrzałam był już grudzień, posypały się zamówienia na makramy i oczywiście znowu nie zdążyłam wszystkiego zrobić. A tak marzyłam o choince całej w sznurkowych ozdobach. No trudno. Wniosek jest taki, że w roku 2020 zaczynam świąteczne przygotowania już październiku :).

A o to, co udało mi się wyczarować:

1. Gwiazdki.

2. Sowy

3. Aniołki

4. Choinki z pestek dyni.

5. Wełniane dzwoneczki.

6. Gwiazda w aranżacji okiennej.

Od dawna przymierzałem się do sówek, ale to nie miałam sznurka, to nie było kiedy. Wczoraj wreszcie koniunkcja planet, dobre fluidy i inne feng shui były sprzyjające i sówki powstały. I są urocze :). Duża jako ozdoba na ścianę bądź torbę. Z małej można zrobić breloczek lub wisiorek na szyję.

Lipiec 2019

Nie minęło pół roku a powstała trzecia sówka. Większa i nie ma co ukrywać dużo ładniejsza 🙂 Progres jest, a to najważniejsze. 

 

Czasami człowiek pragnie odmiany od codziennego plątania sznurków i zrobił coś, coś zupełnie innego. Kiedyś razem z mężem zrobiliśmy dzieciom piaskownicę i powiem szczerze – robiliśmy ją dłużej niż one się w niej bawiły :). W zeszłym roku rozebraliśmy więc tę ogrodową zawalidrogę a drewna z niej powoli wykorzystujemy na nowe projekty. Powstał już stolik do salonu (zdjęcie potem), stół ogrodowy (zdjęcie jak wcześniej), a teraz drewniane skrzyneczki. Utrudzone życiem, smagane deszczem i babami z piasku deski, teraz w ciepełku dożyją dłuuugiej emerytury 🙂

Jak widać skrzyneczki powstały na potrzeby świątecznych aranżacji, ale mam już pomysły na ich po świąteczne wykorzystanie 🙂