Mena

Łapacze snów wywodzą się z tradycji indiańskiej od północnoamerykańskich plemion Siuksów i Odżibwejów. Łapacze snów zawiesza się nad łóżkiem, gdyż jego zadaniem jest ochrona śpiącego przed nocnymi koszmarami i złymi myślami, które złapane w sieć giną w świetle dnia. Dobre myśli zaś znajdują drogę poprzez oczka sieci i po wahadle wędrują w dół. Kojarzone są z radością i harmonią, przez co zapewniają przypływ dobrej energii.

Tradycyjne łapacz wykonywane były z gałązek uformowanych w kształt koła, łezki, czy kropli. Wewnątrz rozciągnięta była przędza przypominająca sieć pająka. Ozdabiano ją koralikami, piórkami i muszelkami.

Współczesne łapacze snów przybierają przeróżne formy i są wykonane różnymi technikami: makrama, szydełko, a nawet ceramika.

Aby łapacz nie był tylko zwykłą ozdobą, potrzebna jest dobra intencja osoby tworzącej, bo właśnie ona jest siłą sprawczą działającą w wymiarze duchowym i mająca wpływ na naszą rzeczywistość. Uważa się również, że każdy łapacz powinien być wykonywany dla indywidualnego właściciela. Wówczas cała dobra energia kierowana tworząca się przy powstawaniu łapacza kierowana jest do konkretnej osoby.